Singapore, Melaka en Palau Tioman...

Singapore

Het land waar kauwgom verboden is en er 300 euro staat op het weggooien van een sigarettenpeuk, ik hield mijn hart ervoor vast na de schoongeveegde straten van China. Het is me meegevallen, al was het maar omdat de mensen vriendelijker zijn en de voertaal, min of meer, Engels is. Ach, het heeft sowieso een van de mooist klinkende namen die een land kan hebben. Singapore. De klank doet denken aan de felle evenaarszon doordrenkt met een vleugje Engelse melancholie. Het enige wat lastig zal zijn is om hier zes dagen stuk te slaan totdat Anne komt. Singapore is namelijk duur, ik moet wennen aan de tropenwarmte en het kan lang en hard regenen. Ik besluit veel te wandelen, zonder daarbij een echt doel voor ogen te hebben. Little India is een levendige wijk, waar de lucht dikker lijkt, alsof de moleculen van de geuren van curry's en wierook bindingen zijn aangegaan met de zuurstof die ik inadem. Het een en ander heeft te maken met het aankomende Deepavali-feest, het feest van de Godin van het licht waar ik in Suriname ervaring mee opgedaan heb. Stiekem toch jammer dat ik dan al weg ben. De wijk is verder een grote kermis van tierenlantijntjes, maar goed, vind mij 5 mensen uit India die van een sobere inrichting houden en je krijgt van mij een ticket naar Calcutta. 's Avonds drink ik een Tiger biertje in de wijk van mijn Hostel. Die schoongeveegde straten die Singapore natuurlijk in overvloed heeft zijn hier ver weg. Mijn wijk heeft een uitgaansstraat waar de meeste uitbaters Chinezen zijn..., en het heeft een hoerenbuurt. Singapore kan een enigzins klinisch imago hebben, geen land of stad kan overleven zonder een rauw randje, daar waar men zijn frustratie en ander donker plezier kwijt kan. Anne kwam me redden uit mijn overpeizingen en lichte neiging naar lethargie. Een gelukkig weerzien. De volgende dag zijn we meteen op pad gegaan naar Maleisie...

Melaka

Volgens Anne gaat het reizen in Maleisie efficient en snel. Een opmerking die wat zegt over de toestanden in Indonesie. Ons eerste reisdoel is Melaka, een stad aan de westkust van Maleisie waarvan de omschrijving mij blij verrast heeft. Het gebied is namelijk een tijd van Nederland geweest. We hebben het gestolen van de Portugezen in 1641 (we waren goed in gebieden veroveren van de Portugezen). Na een tijd de vele handel geprobeerd te hebben verplaatst, ter faveure van Batavia, hebben we het in 1795 geruild voor een gebied in Sumatra met de Britten (waren we trouwens ook goed in, gebieden ruilen met de britten). Melaka is een van die stadjes, waar je de geschiedenis aan kan raken. Er is een Portugese nederzetting waar je fantastisch zeevoedsel kan eten en er is een Nederlands dorpscentrum  met kerk en een 'stadhuys' , dat nog steeds zo genoemd wordt. Het feest der herkenning kan niet op als we ons in een cafe schaamteloos tegoed doen aan Goudse kaas en kroketten. We huren zelfs fietsen, al komen we er snel achter dat het Maleisische verkeer dat trucje nu net niet van de Nederlanders hebben overgenomen. We blijven een paar dagen hangen voor we weer op pad gaan...

Palau Tioman

Nu het jaloersmakende: Palau Tioman is een eiland aan de oostkust van Maleisie tjokvol apen, varanen, slangen, aanhankelijke katten, vleermuizen en kleine zwarte wormpjes die schijnen te kunnen vliegen en die vreselijk kriebelen. De jungle reikt tot aan het strand en om het plaatje compleet te maken is er restaurantpersoneel aanwezig die zich bewegen alsof het hele universum totaal overbodig is. Het paradijs dus. We huren een hut aan het strand en 's avonds horen we de Zuid-Chinese zee ons in slaap wiegen. Het eiland is aan de bovenkant mooi, maar onder water zouden de kaken helemaal open vallen als er geen bitje van een snorkel tussenzat. Rifhaaien, roggen, kleine kwallen, gezond koraal, zeeschildpadden en giga-zeekomkommers, need to say more? Na de activiteiten, we deden een wandeling door de jungle naar de andere kant van het eiland, het was nogal stijl, waardoor Anne vrolijk aan het dartelen was en ik met de tong aan mijn knieen er achteraan sjokte, zoeken we het gezeldschap op van de 'natte ploeg' bestaande uit een Deen, een Ier en een Australier die niets anders te doen lijken te hebben dan op dit soort eilanden te hangen. Het eiland is een tax free zone, dus de drankjes zijn betaalbaarder dan in de rest van het land. Veel barretjes op dit eiland zijn inmiddels wel gesloten, de Sharia ontgaat ook dit eiland niet (check de foto's voor het bord op de pier)...

We zijn nu in Kuala Lumpur, de meest groene miljoenenstad in Azie en denken na over de volgende stappen. Hou je haaks daar....,

John en Anne