Laos

Het had een stroeve start, Laos. Periodes van reismoeheid beginnen hun intrede te doen. Vanuit Cambodja zijn we via het zuiden binnengetrokken. Een grensovergang bestaande uit wat armoedige gebouwtjes en een rood met witte slagboom. Weer een nieuw land. Laos werkte niet echt mee. Na de overweldigende warmte van de mensen van Cambodja leken de Lao zich nergens voor te interesseren, al helemaal niet voor ons. In het eerste stadje wat we aandeden, Pakse, was de lucht dik van lethargie. De hotels beriepen zich op oudjaarsavond op een avondklok. Voor elf uur binnen, want dan sluiten we. Een feestje op de hotelkamer dan maar. Net als twee jaar geleden op Bonaire is het een intieme jaarovergang geworden, maar dat is misschien wel de beste manier om een feest als dat te vieren. Het volgende stadje, Savannakheth, kon het gevoel ontheemd te zijn niet wegnemen. Als grootste stad van het zuiden is ook hier niets te doen. Het verkeer bestaat uit een paar brommers en een verdwaalde auto. Her en der staan vervallen, Frans koloniale huisjes. De Lao doen er niet sentimenteel over, als het onbewoonbaar wordt, gaat het tegen de vlakte.
Met behulp van busreizen naar het noorden leren we in het tempo van dit land te komen (bewoners van Caribische eilanden hebben altijd haast in vergelijk). De bus staat soms om onverklaarbare redenen een half uur stil langs de weg. Onderweg naar Savannakheth, we waren al 2 uur overtijd, wordt de bagageruimte ontruimt en alles in het gangpad en lege stoelen gelegd. In de vrijgekomen ruimte worden 20 levende biggen en varkens gejaagd. Warme lucht stijgt naar boven. De rest van de rit waren we gezegend met de lucht van in paniek verkerende Sus domesticus.

In de hoofdstad, Vientiane, is meer te doen. Zo is er een handjevol aan musea. We hebben een, niet echt objectief, militair museum bezocht en het nationaal museum, met een allegaartje aan spullen. Het meest in het oog springende was te bewonderen op de afdeling 'in beslag genomen spullen'. Zo lag daar zo maar een kilo in beslag genomen heroine in een vitrinekast en een verzameling delen van dieren, bedoeld voor de Chineese onnozelheid die vele diersoorten over de klink dreigt te jagen. Het is allemaal geen groot vermaak, maar het hield ons bezig. Eigenlijk het leukste wat je kunt doen in Vientiane is wandelen en fietsen door de sfeervolle, lommerijke lanen, wat we veel gedaan hebben. We hebben ook nog iets gedaan met een schietbaan, maar dat leggen we in Nederland wel uit onder een mooi glas.

Vang Vieng is de bestemming in Laos voor jonge, hedonistisch backpackers. De prachtige karstformaties maken de omgeving adembenemend, maar de hoofdattractie is het 'tubing'. In het kort komt het hier op neer: Je huurt de binnenband van een tractor en je laat je afzetten een paar kilometer buiten de stad bij een rivier. De stroming van de rivier brengt je terug naar de stad. Aan de oevers van de rivier zijn talloze barren die je binnenhalen voor bier, drankemmers (letterlijk) en 'happy'shakes. De barren zijn uitgedost met gigantische zelfgemaakte, niet al te stabiele, glijbanen en schommels. Het zijn gekke toestanden en we kunnen ons voorstellen dat hier wel eens een dode valt (een per jaar ongeveer, vooral als het water hoog staat en de stroming sterk is). Naast het 'tubing' is er de omgeving en we hebben hier een wandeling van drie dagen gedaan met vrij grote beklimmingen, tochten in grotten waarbij we tot ons middel in het koude, zwarte water moesten waden en overnachtingen in dorpjes, waaronder in een winkeltje van bamboe waar ze een matje op de grond hadden gelegd.

De laatste bestemming van Laos, Luang Prabang, is een charmante provinciestad in het noorden. Het heeft een van de intiemste avondmarktjes van Zuid-Oost Azie met voor Anne gevaarlijk leuke spulletjes. Dit is de oude hoofdstad van Laos en herbergt dan ook vele tempels. Hoeveel tempels en boeddha's kan een mens in een paar maanden verdragen? Anne meer dan ik, daar kom je toch maar mooi achter tijdens zo'n reis. Nog even een eervolle vermelding voor Dirk en Ester, de waterbuffelsteak was voortreffelijk.

We zijn nu terug in Thailand. Het zit er dus bijna op. We zien jullie snel!!! Tot over een week of twee,

Anne en John