Laatste stukje Thailand...

Blijven hangen doet iedereen wel een keer die zo'n reis maakt. Op een gegeven moment kom je op een plek waar je wilt blijven. Waar je met pijn in je hart weer weg moet, omdat je toch aan het 'reizen' bent, en op een bepaald punt weer door moet naar de volgende plek. Zo'n plek was Ko Tao voor ons. Enkele factoren dragen daar aan bij; John werd vlak na aankomst op Ko Tao ziek en daardoor hebben we onze Open Water Duikcursus een paar dagen moeten uitstellen; het was laagseizoen dus we hadden samen 2 duikinstructeuren, normaal is het 1 op 4, nu 2 op 2. De duikschool betaalde zelfs 6 nachten accomodatie voor ons. Al met al zijn we 2 weken op Ko Tao blijven hangen. Het plan om naar Ko Phan-ngan te gaan voor de Full Moon Party was al gauw geschrapt, omdat we van dat geld ook nog 2 duiken konden doen en we na 20 telefoontjes nog steeds geen accomodatie konden krijgen op dat hele eiland, vanwege een strandfeest... Een eigen Full Moon Party op Ko Tao dus maar. Wat overigens gelijk viel met een Buddhistisch festival, wat een magische en intieme sfeer met zich mee bracht.

Maar wat ons tot nu toe het meest heeft gegrepen, is toch de onderwaterwereld. Open Water duikcursus; de theorie is te vergelijken met het verkeersexamen uit groep 7. Toch moet je de risico's weten voordat je 18 meter onderwater gaat. Er hangt een hoop spul aan je lijf. Een paar slangen voor lucht, een groot opblaasbaar lijfvest, een weightbelt om je naar beneden te houden en gewichtloos te kunnen 'zweven' onderwater en niet te vergeten: Een enorme aliminium tank met 200 bar aan zuurstof. Onze eerste duik vindt plaats in het zwembad van een resort, zeer vermakelijk voor de gasten die daar liggen te bakken in hun strandstoelen. We oefenen de vaardigheden in het koude zwembadwater. En dan wordt John ziek. Ik slijt die dagen op de veranda van onze bamboehut met een goed boek en uitzicht op zee, maak m'n duik-huiswerk, haal af en toe wat medicijnen of rijstsoep voor John die op bed ligt en wordt contant gevolgd door 2 honden, die me de 2 weken erna geen moment uit het oog verliezen. Een ware trouwe roedel. Zodra John weer beter is zetten we het duiken voort, in de grote grote zee. Gewichtloos zijn, onderwater ademen, deel zijn van een leven waar andere wetten en regels gelden. Kortom; een tijdloos, gewichtloos spectacel. Totdat je tank leeg is natuurlijk...

Het is zover, we moeten vertrekken. Met 2 Britten die we eerder hebben ontmoet vetrekken we met de nachttrein naar Bangkok. We slapen heerlijk en de volgende ochtend waggel ik een paar coupes verder naar de restauratie waar ik een enorm Engels ontbijt voorgeschoteld krijg. Dan zijn we er:

Bangkok: Het leeft, het ademt, je voelt het hart van de stad kloppen tot diep in de nacht. De gekte van Khao San Road; overal is alles te koop. Van duizenden T-shirts in alle merken die je maar kunt bedenken, hashpijpjes, paspoorten, rijbewijzen en diploma's, steeds weer dezelfde souvenirs tot gefrituurde sprinkhanen, larven en meelwormen. Om de paar meter een Mc Donalds, een Burgerking of een Starbucks. Is dit Thailand? Ja, ook dit is Thailand. Van de agressieve Gucci/Chanel-verkopers in Patt Pong die als je het niet wilt kopen alle portomonees, die ze zo net allemaal ongevraagd voor je hebben uitgestald, kwaad op de grond smijten tot de bizarre pingpongshows. Kortom: Een ideale plek om je verjaardag te vieren die je van je leven niet zult vergeten. En de 3 Britten, 2 Duitsers en 1 Australier die mee waren om John z'n 29ste verjaardag te vieren ook niet.

Maar Bangkok is meer dan dat, veel meer dan wij kunnen behappen in die paar dagen. We bezoeken de grootste weekendmarkt van de wereld. Ik word er koopziek van, John gewoon een beetje ziek na een paar uur. We gaan tot twee keer toe naar de bioscoop en zien ook hier in Bangkok Harry Potter toveren. We bezoeken met de tuktuk tempels en genieten van al het eten wat lekker ruikt op straat. We sluiten Bangkok af met een extreem luxe hotelovernachting voor John z'n verjaardag. We doen lekker decadent met een TV op de kamer, een aicro, 16e verdieping met uitzicht over Bangkok, zwembad, jacuzi, cocktails en roomservice!

Ondertussen zijn wij aangekomen op Ko Chang, onze laatste stop in Thailand. We hebben een afgelegen strandje gevonden met een bamboehutje en een klein restaurantje waar eem ruim assortiment aan hangmatten hangt, meer hebben we even niet nodig. We zijn ons aan het voorbereiden op het volgende land: Cambodja. We zijn benieuwd wat ons daar te wachten staat, nadat Meneer Pol Pot daar aan de slag is geweest. 

Dat het goed gaat, kunnen jullie wel lezen en zien aan de foto's. Maar we zijn ook benieuwd hoe het daar is. Nog geen winterdepressies? Nog nieuws? Missen we iets? Laat het even weten! We missen jullie wel hoor, alleen de kou nog niet!

Liefs!