Anne: Beesten van Indonesie

16 september 2010 - Denpasar, Indonesië

Ik zou weer kunnen beginnen met waar we allemaal zijn geweest, wat we hebben gegeten, hoe we hebben gereisd, hoe warm het hier is en hoe lekker de zon is en dat uiteindelijk waar we nu zijn...Zo lekker chronologisch en overzichtelijk. Maar wat me hier meer bezig houdt, en waar ik wellicht nog beter een verhaal aan zou kunnen ophangen, is het aantal beesten wat ik hier zoal tegenkom. Ik kom ze tegen op mijn bord, heerlijk bereid, maar ook in de natuur, of op je schoot... Goed, beesten, fijne en ook zeker minder fijne ervaringen. Reizen is niet altijd leuk, maar dat moet je natuurlijk niet laten merken op een blog, die is er uiteindelijk alleen maar voor bedoeld om het thuisfront jaloers te houden.

Maar beesten dus: Ik ben namelijk een rattenfobie aan het ontwikkelen. In de babmoehut, viel het nog meer, dat was er 1, zo boven je hoofd... Maar in Yogyakarta, in een klein steegje waar ik echt doorheen moest met een ander meisje (ieh, gil, gil...) waren het er wel 20.... Zo van die dikke, vlak voor je voeten, ik durfde niet meer verder. Je hebt van die ratten, die voor het raam van je hotel gaan zitten, van de offerbakjes snoepen (dat ze die niet voldoen met rattengif snap ik ook niet) en heel fotogeniek naar je kijken met hun zwarte oogjes, dan hebben ze wel weer wat liefs... Maar zo 's nachts, dat ze ze tikkertje hoort spelen met z'n tienen boven je hoofd, dat vind ik persoonlijk wat minder.

Daarentegen, kun je hier hele lekkere beesten eten. We waren op Nusa Lembongan, een eilandje ten oosten van Bali. Dat is een bounty eiland, waar je in een resort aan de blauwe blauwe zee zit met zwembad voor 3 x niks. We hadden een dagje een scooter gehuurd en zijn het eiland opver gaan crossen. Uiteindelijk wilde we wat leuks uitzoeken voor het avondeten, wat niet in de rij bij alle andere resorts zat. Ik keek naar binnen bij een vaag plekje aan de strandkant van de mangrooves, en daar zag ik een klein restaurantje, met 1 tafeltje aan het strand, DreamRestaurant, heette het. Een lief vrouwtje haalde me binnen en liet me de kaart zien. Ik kreeg meteen weer een recommendation-boekje onder m'n neus geduwd, waar heeeel veel andere Hollanders schrijven hoe lekker het er wel niet was. Afin, wij onze trouwe reisgenootjes Pien en Dien (onze reis loopt al enkele weken synchroon, zo blijf je elkaar tegen komen) opgehaald en ze overgehaald om weer eens Indonesisich te eten ( ze waren de nasi na 1 week al spuugzat). We hebben een exreem vers visje (eigenlijk was die echt heel groot) met z'n vieren. De volgende dag zijn we gaan snorkelen en was de oom van het vrouwtje waar we hebben gegeten mee, en hij ving zelf dus de visjes met een soort harpoentje... (dat klinkt schattig..).

Ondertussen komen we aan bij de dolfijnen in Lovina (Noord-Bali). Lovina zou minder toeristisch moeten zijn, maar is het ook. Maar wel op een andere manier dan Kuta, merken we nu. We hebben toch een dolfijnentochtje geboekt om 6 uur 's morgens, om met zonsopgang dolfijntjes te kijken in het wild. Vroeg en met half-dichte oogjes stappen we een klein iddilisch bootje in met een mannetje. De zon komt prachtig op, we zijn de enige. Opeens: dolfijnen. Ze zwemmen naast de boot en ik maak een prachtige foto (die komt nog). Dan: de zon is op. In de verte zie ik een oranje massa... Bule Gilla (GEKKE TOERISTEN!) Wel 200 op dezelfde bootjes als wij. We jagen een uurtje op de dolfijnen, mensen zien alleen maar de vinnen van de beesten op het schermpje van hun fototoestel, verder niet. Gekkenhuis. Ze duiken af en toe weer op, en met vol gas gaan we erachteraan met z'n allen. De dolfijntjes maken er een spel van en komen en gaan wanneer zij willen, als we er allemaal bijna zijn en de fototoestellen zijn gereed, verdwijnen ze weer. Mooie beesten, dat wel.

Vandaag nog Bali (Legian, Kuta) en we hebben onze vader opgehaald op het vliegveld vandaag. We zitten in een lekker lux hotel en gaan morgen richting Lombok, vroeg vroeg! Uitslapen doe je op reis helaas niet. Er is nog zoveel meer te vertellen, maar dat komt allemaal nog wel. Ik geniet hier in elk geval van de zon, de zee, het lekkere eten, en soms van de beesten.

Liefs!

Foto’s

1 Reactie

  1. Pien en Dien:
    18 september 2010
    He Anne!
    Wat leuk dat wij onszelf terug zien op jouw site!
    En leuk om je verhaal over de beesten van Indonesie te lezen. Gelukkig de komende 24 uur geen beesten voor jou in de fijne bus naar Flores.
    Wij gaan ons maandag wagen aan de Rinjani vulkaan. Lekker twee dagen wandelen; kunnen we daarna echt uitrusten op de Gili`s! ;-)

    Hasta la Nasi,
    Pien en Dana (alias, Pien en Dien)

    ps: Doe de groeten aan Renseclopedie en Ayah Twijnstrah